قدمت بایگ به زمان حمله مغول به ایران بازمی‌گردد که تعدادی از بزرگان نیشابور با حاکم جدید این شهر به مخالفت برخاسته و راهی منطقه‌ای خوش آب و هوا شدند و در آنجا سکنی گزیدند که به تدریج این منطقه تبدیل به‌آبادی شد و نام بایگ را بر آن نهادند.
پیشهٔ اکثر مردم بایگ ابریشم‌کشی می‌باشد بطوریکه طبق آمار در سال ۱۳۸۰ این شهر به تنهایی ۸۰ درصد ابریشم کل کشور را تأمین می‌کند با این وجود عده‌ای از مردم بایگ از راه کشاورزی نیز امرار معاش می‌کنند. از جمله محصولات کشاورزی این منطقه می‌توان به زعفران، بادام، گندم، چغندر قند، خربزه و… اشاره کرد.
روستاهای اطراف بایگ شامل بسک، حصار، رود معجن، خورشبر، فهندر، صنوبر، سرخ‌آباد و فدیهه (یا پیهه) می‌باشند که در این میان روستای فدیهه دارای معادن سنگهای قیمتی از جمله طلا، روستای رود معجن دارای آبشاری در میان صخره‌ها و دارای حصار طبیعتی است.
ابریشم‌کشی نیز درشهر بایگ موفق بوده و پیله‌های تولیدی منطقه یا خریداری شده از گیلان و مازندران به شهر بایگ آورده می‌شود و در بیش‌تر خانه‌های این روستا با استفاده از دستگاه‌های ابریشم کشی (چرخانه) تبدیل به نخ ابریشم می‌شود. این هنر تنها در شهر بایگ برای حدود ۱۲۰۰ خانواده روستایی اشتغال با درآمد به وجود اورده‌است. پیله‌های خریداری شده از نقاط دور در این روستا ابریشم کشی شده و به شهرهای فرش‌بافی مانند: کاشان، اصفهان، نایین، کرمان … فرستاده می‌شود.